यंग आणि डायनामिक गेस्ट लेक्चरर संतोष टाकळे यांनी आमच्या वेब जर्नलिझमच्या विद्यार्थ्यांवर जे गारूड केले, त्याचा अनुभव चैताली गुरव हिच्या शब्दांत....
...........................
शनिवारी दुपारी सुनिल सरांचा नेहमीप्रमाणे मॅसेज आला. नीलम रिएलेटर्सचे मॅनेजर संतोष टाकळे आजच लेक्चर घेणार आहेत. संध्याकाळचे पावणेसहा वाजले. ऑफिसमधून घाईत काम आटपून हुतात्मा चौकाजवळून जी मिळाली ती बस पकडून सीएसटीला आले. मी तर वेळेत पोहचले पण माझी सगळीच मित्रमंडळी तेथे नव्हती. आम्ही चौघच वर्गात होतो. एम.ए च्या पुस्तकातील चुका काढण्यात मी, श्रीराम आणि नितीन व्यस्त झालो. त्यातच नितीनची मस्करी करत असताना माझ्या मागून सुटबूटमध्ये एक व्यक्ती आली. हाय! मी संतोष टाकळे म्हणत त्यांनी त्यांच्या खांद्यावरची बॅग ठेवली. मला काही सेकंदांसाठी कळलच नाही काय बोलू ते. शेवटी हॅलो म्हणत मी माझ्या जागेवर जाऊन बसले. वर्गात चारच डोकी बघून सरांचा जरा हिरमोड झाला. आपण थोडया वेळात लेक्चरला सुरूवात करू असे म्हणत ते बाहेर जाऊन बसले.
पहिल्यांदाच कोणीतरी सर सुटबूटमध्ये लेक्चर घेण्यासाठी आले होते. आम्ही थोडे अचंबितच झालो आणि आमची आपली कुजबूज चालू झाली. शेवटच्या आठवडयात सायबर क्राइमच्या लेक्चरने कंटाळलेले आम्ही यावेळेस फार टेन्शनमध्ये होतो. तेव्हा म्हटल सुटबूटमे आया कन्हैया बॅण्ड बजाने को........ तितक्यात किर्ती मॅडम आल्या साडीमध्ये. किर्ती मॅडम आज चक्क साडी काही विशेष का? तर नेहमीप्रमाणे अगदी गोड हसत नाही सहजच अस म्हणाल्या. बोलता बोलता ब-यापैकी मुल आल्याने लेक्चरला ६.२०ला सुरूवात झाली.
पीपीटी चालू नसल्यामुळे थोडा अडथळा आला. सगळयांच्या ओळखीचा कार्यक्रम आटपला आणि प्रॉपर कम्युनिकेशन कस असाव हे उदाहरणासहित आम्हाला समजविण्यात आले. पण त्यानंतर ख-या लेक्चरला सुरूवात झाली. शांत असलेल्या पूर्ण वर्गाचे बोलक्या वर्गात रूपांतरण झाल. सरांनी सगळयांना त्यांच्या शब्दांनी आणि हसण्याने मंत्रमुग्ध केल्यासारख वाटत होत. तेव्हा वाईट वाटून मी स्वतःवरच रागवत होते. ज्या व्यक्तीवर आपण टिप्पणी करत होतो. ती व्यक्ती किती चांगली होती. दापोलीतील एका सामान्य कुटुंबात जन्माला आलेल्या संतोष सरांनी आमच्यावर जादूच केली. स्वतःबद्दल सांगताना त्यांच्या डोळयांमध्ये वेगळीच चमक होती. आमच सगळयांच मन तर गहिवरून आलच होत पण त्याचवेळेस सरांच्या हातावर काटा येत होता. त्यांचा शाळेच्या कापडी पिशवीतील पुस्तकांपासून ते लॅपटॉपपर्यंतचा प्रवास किती खडतर होता ते आम्हाला कळले. मी वेळेच उल्लंघन तर करत नाही ना, असे सर म्हणाले. सर उल्लंघन काय चांगलेच साडेआठ वाजून गेले होते. लेक्चरची वेळ फक्त ६ ते ८ चीच होती. पण आम्ही १० वाजले तरी चालतील असे म्हणालो आणि धमाल करण्यास सुरूवात झाली. आयुष्यात कधीच चुकीच्या गोष्टीची साथ घेऊ नका याची शिकवण त्यांनी दिली. मुलाखत घेणारे निखील वागळे, बालक पालकचा निर्माता रितेश देशमुख आणि युवासेना नेता आदित्य ठाकरे बनून त्यांनी वर्गात एक वेगळेच वातावरण तयार केले. पहिल्यांदा अॅशन्करिंग करताना मीनल आणि नीताचा आनंद ओसंडून वाहत होता. तीन तासात सरांनी आम्हाला आपलस केल.
वर्षानुवर्षे शाळेत, कॉलेजमध्ये शिकवणारे शिक्षकही इतके जवळचे वाटत नाही. पण सरांनी ते साध्य करून दाखवल. संतोष टाकळे ही अनोळखी असणारी व्यक्ती आम्हाला आपलीशी वाटू लागली. त्यावेळेस मी मनात म्हणाले, सुटबूटमे आया कन्हैया हमे अपना बनाने को. मोठ होण्यासाठी वाईट परिस्थिती असली तरी हार मानू नये. जर जिद्द असले तर आपण सर्व काही सार्थ करू शकतो. तेव्हा तुम्हाला यशाच्या शिखरावर पोहचण्यास कोणीच रोखू शकत नाही. याचच उदाहरण म्हणजे संतोष सर. त्यादिवशी लेक्चर संपूच नये असे वाटत होते. पण शेवटी सरांचा निरोप घ्यावा लागला.
संतोष सर तुम्ही सांगितल आहे की, आमच अजून एक लेक्चर घेणार म्हणून तर त्याची मी आतुरतेने वाट पाहत आहे. सर, अगदी मनापासून सांगते तुम्ही त्यादिवसापासून माझ्यासाठी आयडॉल झालात. तुम्हाला मी लेक्चरच्या शेवटी म्हणाले होते ना, तुम्ही फार छान हसता. तुमच हे हास्य नेहमी असच राहो ही सदिच्छा. मी आणि माझे वर्गमित्र सर्वच तुमचे फार आभारी आहोत.
- चैताली गुरव
...........................
पहिल्यांदाच कोणीतरी सर सुटबूटमध्ये लेक्चर घेण्यासाठी आले होते. आम्ही थोडे अचंबितच झालो आणि आमची आपली कुजबूज चालू झाली. शेवटच्या आठवडयात सायबर क्राइमच्या लेक्चरने कंटाळलेले आम्ही यावेळेस फार टेन्शनमध्ये होतो. तेव्हा म्हटल सुटबूटमे आया कन्हैया बॅण्ड बजाने को........ तितक्यात किर्ती मॅडम आल्या साडीमध्ये. किर्ती मॅडम आज चक्क साडी काही विशेष का? तर नेहमीप्रमाणे अगदी गोड हसत नाही सहजच अस म्हणाल्या. बोलता बोलता ब-यापैकी मुल आल्याने लेक्चरला ६.२०ला सुरूवात झाली.
पीपीटी चालू नसल्यामुळे थोडा अडथळा आला. सगळयांच्या ओळखीचा कार्यक्रम आटपला आणि प्रॉपर कम्युनिकेशन कस असाव हे उदाहरणासहित आम्हाला समजविण्यात आले. पण त्यानंतर ख-या लेक्चरला सुरूवात झाली. शांत असलेल्या पूर्ण वर्गाचे बोलक्या वर्गात रूपांतरण झाल. सरांनी सगळयांना त्यांच्या शब्दांनी आणि हसण्याने मंत्रमुग्ध केल्यासारख वाटत होत. तेव्हा वाईट वाटून मी स्वतःवरच रागवत होते. ज्या व्यक्तीवर आपण टिप्पणी करत होतो. ती व्यक्ती किती चांगली होती. दापोलीतील एका सामान्य कुटुंबात जन्माला आलेल्या संतोष सरांनी आमच्यावर जादूच केली. स्वतःबद्दल सांगताना त्यांच्या डोळयांमध्ये वेगळीच चमक होती. आमच सगळयांच मन तर गहिवरून आलच होत पण त्याचवेळेस सरांच्या हातावर काटा येत होता. त्यांचा शाळेच्या कापडी पिशवीतील पुस्तकांपासून ते लॅपटॉपपर्यंतचा प्रवास किती खडतर होता ते आम्हाला कळले. मी वेळेच उल्लंघन तर करत नाही ना, असे सर म्हणाले. सर उल्लंघन काय चांगलेच साडेआठ वाजून गेले होते. लेक्चरची वेळ फक्त ६ ते ८ चीच होती. पण आम्ही १० वाजले तरी चालतील असे म्हणालो आणि धमाल करण्यास सुरूवात झाली. आयुष्यात कधीच चुकीच्या गोष्टीची साथ घेऊ नका याची शिकवण त्यांनी दिली. मुलाखत घेणारे निखील वागळे, बालक पालकचा निर्माता रितेश देशमुख आणि युवासेना नेता आदित्य ठाकरे बनून त्यांनी वर्गात एक वेगळेच वातावरण तयार केले. पहिल्यांदा अॅशन्करिंग करताना मीनल आणि नीताचा आनंद ओसंडून वाहत होता. तीन तासात सरांनी आम्हाला आपलस केल.
वर्षानुवर्षे शाळेत, कॉलेजमध्ये शिकवणारे शिक्षकही इतके जवळचे वाटत नाही. पण सरांनी ते साध्य करून दाखवल. संतोष टाकळे ही अनोळखी असणारी व्यक्ती आम्हाला आपलीशी वाटू लागली. त्यावेळेस मी मनात म्हणाले, सुटबूटमे आया कन्हैया हमे अपना बनाने को. मोठ होण्यासाठी वाईट परिस्थिती असली तरी हार मानू नये. जर जिद्द असले तर आपण सर्व काही सार्थ करू शकतो. तेव्हा तुम्हाला यशाच्या शिखरावर पोहचण्यास कोणीच रोखू शकत नाही. याचच उदाहरण म्हणजे संतोष सर. त्यादिवशी लेक्चर संपूच नये असे वाटत होते. पण शेवटी सरांचा निरोप घ्यावा लागला.
संतोष सर तुम्ही सांगितल आहे की, आमच अजून एक लेक्चर घेणार म्हणून तर त्याची मी आतुरतेने वाट पाहत आहे. सर, अगदी मनापासून सांगते तुम्ही त्यादिवसापासून माझ्यासाठी आयडॉल झालात. तुम्हाला मी लेक्चरच्या शेवटी म्हणाले होते ना, तुम्ही फार छान हसता. तुमच हे हास्य नेहमी असच राहो ही सदिच्छा. मी आणि माझे वर्गमित्र सर्वच तुमचे फार आभारी आहोत.
- चैताली गुरव
